Wat is Centrale Areolaire Choroidea Dystrofie (CACD)?

Bij Centrale areolaire chorioidea dystrofie (CACD) gaat het om een dystrofie: een progressieve aandoening, leidend tot een verminderde gezichtsscherpte. Hierbij wordt niet alleen het centrale deel van het netvlies (de macula) aangetast, maar ook de kleinere bloedvaten van het onderliggende vaatvlies van het oog, de chorioidea. Omdat het meestal gaat om een rond defect, noemt men het areolair. Zo is men gekomen tot de ingewikkelde naam centrale areolaire chorioidea dystrofie.

Vaak wordt CACD, een erfelijke vorm van maculadegeneratie op jonge leeftijd, overgedragen. Mannen en vrouwen zijn even vaak aangedaan.

De symptomen van CACD manifesteren zich vaak voor het eerst op jongvolwassen leeftijd (tussen 25 en 55 jaar). Meestal merken mensen met CACD als eerste symptoom dat ze minder scherp gaan zien, wat niet te verhelpen is met een bril of contactlenzen. De gezichtsscherpte gaat traag achteruit: vaak zijn patiënten tussen 40 en 70 jaar als zij het eindstadium van CACD bereiken. Eén of beide ogen hebben dan een gezichtsscherpte van minder dan 0,1. De snelheid van achteruitgang van de gezichtsscherpte kan echter aanzienlijk verschillen van persoon tot persoon en zelfs tussen de twee ogen. De daling van de gezichtsscherpte gaat doorgaans gepaard met een verminderde lichtgevoeligheid in het centrale deel van het gezichtsveld en met stoornissen van het kleurenzicht.