2. Aangezien, nadat eiser deze tent reeds enige tijd in zijn bezit had gehad en daarin regelmatig met zijn gezin vertoefd had, hij moest ervaren, dat, toen hij op of omstreeks 5 juli 1974 zich even met zijn echtgenote van genoemde camping had verwijderd en alleen van zijn gezin eisers zoon op de camping verbleef, J. van der Velde, wonende te Niebert aan de Molenweg nr. 2, met een groot aantal anderen, waarschijnlijk in totaal 15 man, eisers zoon uit het tenthuisje heeft, c.q. hebben, gezet, dit tenthuisje vervolgens heeft, c.q. hebben afgebroken en meegenomen;

4. Aangezien eiser zich bij verzoekschrift d.d. 5 september 1974 heeft gewend tot de Edelachtbare Heer President van de Arrondissements-rechtbank te Groningen met het verzoek genoemd tenthuisje met toebehoren in beslag te nemen onder voornoemde J. van der Velde en de President voornoemd bij beschikking van diezelfde datum aan eiser het gevraagde verlof heeft verleend;

5. Aangezien echter bij de krachtens dit verlof gedane beslaglegging door deurwaarder Velthuis te Zuidhorn bleek, dat van der Velde voornoemd stelde het tenthuisje te hebben verkocht aan gedaagde, doch genoemde deurwaarder in ieder geval de driedelige houten vloer, de houten deur en nog enkele balkjes aantrof onder van der Velde voornoemd;

Mitsdoen:
te horen doen eis:
dat de Arrondissements-rechtbank te Groningen moge behagen bij vonnis, voorzover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad;
1. Gedaagde te veroordelen om binnen acht dagen na de uitspraak van het in deze te wijzen vonnis, althans binnen een zodanige termijn als de Rechtbank in goede justitie zal vernemen te behoren, aan eiser af te geven en te zijner vrije beschikking te stellen eerdergenoemd zeildoek, één en ander deel uitmakend van eerderbedoeld tenthuisje;.....

Conclusie van antwoord

Gedaagde doet eerbiedig het navolgende zeggen en concluderen voor antwoord: Dat hij ontkent alle stellingen van eiser in de inleidende dagvaarding en daarmee overeenstemmende conclusie van eise, voorzover hij deze dieronder niet gaaf en onvoorwaardelijk erkent. Gedaagde wil niet geacht worden enig feit of enige omstandigheid stilzwijgend te hebben erkend.

dat eiser gedaagde heeft doen dagvaarden teneinde tegen hem een veroordeling te bekomen om aan eiser een zeildoek, behorende tot een tenthuisje af te geven;

dat gedaagde eigenaar is van hierbovenbedoeld zeildoek en eiser terzake dit zeildoek geen enkel recht heeft. De gedaagde kent eiser in het geheel niet en heeft hem nooit ontmoet. Nimmer heeft gedaagde iets met eiser te maken gehad.

dat gedaagde het tenthuisje heeft gekocht van een zekere J. van der Velde - ook door eiser gedagvaard - en wel voor de somma van ƒ 850,--.
De koopprijs - de genoemde ƒ 850,-- is voldaan doordat de echtgenote van gedaagde voor van de Velde als hulp in de huishouding heeft gewerkt.

Toen zij zoveel had gewerkt, dat zij daarmee recht had op een bedrag van ƒ 850,- heeft zij haar werkzaamheden gestaakt en vond de genoemde verkoop plaats;

dat gedaagde dan ook volledig te goeder trouw eigenaar is geworden van het bedoelde tenthuisje door dien hij dit van van der Velde heeft gekocht;

dat gedaagde ontkent dat genoemd tenthuisje aan eiser in de kwaliteit van eigenaar zou zijn ontvreemd;

dat naar de mening van gedaagde ten onrechte revindicatoir beslag is gelegd op zijn eigendom - te weten het zeildoek -en ten onrechte revindicatoir beslag is gelegd op het onder van der Velde op de zich aldaar nog bevindende onderdelen van het tenthuisje, welke eveneens aan gedaagde in eigendom toebehoren;

dat eiser dan ook volledig ten onrechte afgifte en van waarde-verklaring van het gelegd recindicatoir beslag heeft gevorderd;

dat naar de mening van gedaagde de vorderingen van eiser dienen te worden afgewezen.

Conclusie van repliek

Eiser doet eerbiedig zeggen voor repliek
1. Eiser handhaaft zijn posita onverkort en betwist de juistheid van hetgeen gedaagde in strijd daarmee heeft aangevoerd.
2. Eiser wil in het midden laten of juist is de stelling van gedaagde, dat hij het litigieuze tenthuisje heeft gekocht op de door hem bij conclusie van antwoord beschreven wijze van J. van der Velde, tegen wie eiser tevens een procedure heeft ingesteld, en welke aanhangig is voor de rechtbank Groningen onder rolnummer 548/74. Of gedaagde het gedeelte van het tenthuisje, namelijk het zeildoek, dat hij onder zich heeft nu krachtens koop of anderszins onder zich heeft doet in het geheel niet terzake. Evenmin doet terzake of gedaagde bij de verkrijging daarvan te goeder trouw was.
3. Immers heeft eiser bij inleidende dagvaarding gesteld, dat hem - terwijl hij dit reeds enige tijd in zijn bezit had - het tenthuisje (inclusief het zeildoek) door eerdergenoemde van der Velde is ontvreemd, zodat eiser op grond van artikel 2014 lid 2 B.W. gerechtigd is, gedurende drie jaren te rekenen vanaf de dag der ontvreemding (5 juli 1974), het ontvreemde als zijn eigendom op te vorderen van degene, bij wie hij het aantreft.
Op 27 april 1974 is een groot gedeelte van het litigieuze tenthuisje door van der Velde (in eigendom) aan eiser geleverd, namelijk de vloer, de deur en de balken etc.
De levering heeft plaatsgevonden aldus, dat op die dag van der Velde met eiser en een derde per vrachtwagen bedoelde onderdelen uit Friesland heeft opgehaald en overgebracht naar de door eiser gereserveerde standplaats op camping "De Driekamp" te Peize.
Op de daarop volgende Koninginnedag heeft van der Velde het linnen gedeelte van de tent, het zeildoek (dat zich bij hem thuis bevond) aan eiser geleverd.
Vanaf 30 april 1974 tot de dag der ontvreemding (5 juli 1974) heeft eiser het complete tenthuisje in zijn bezit gehad en daarvan overeenkomstig zijn bestemming gebruik gemaakt.
Voorzoveel nodig is eiser bereid het feit der ontvreemding te bewijzen.
Overigens heeft van der Velde voornoemd in de tegen hem aanhangig gemaakte, hiervoor genoemde, procedure, het feit van de gewelddige afbraak van het tenthuisje op camping "De Driekamp" te Peize en het afnemen daarvan aan eiser toegegeven.
Indien in deze procedure komt vast te staan - en dat ligt voor de hand - dat eiser op 5 juli 1974 tenminste houder was van het tenthuisje en dat het op die dag van hem (op gewelddige wijze) is afgenomen, dan volgt reeds uit het stelsel der wet, dat eiser als eigenaar van het complete tenthuisje moet worden aangemerkt, tenzij gedaagde zijn beter recht zou bewijzen.
Immers veronderstelt houderschap bezit (artikel 590 B.W.), wordt het bezit steeds verondersteld te goeder trouw te zijn (artikel 589 B.W.) en geldt bezit te goeder trouw als volkomen titel (onder andere artikel 2014 lid 1 BW).
4. Ten overvloede merkt eiser op, dat hij het tenthuisje Van der Velde in bezit en eigendom heeft verworven, terzake van het navolgende.
Op een gegeven ogenblik vertelde Van der Velde aan eiser, die vroeger schilder is geweest, dat hij zijn huis te Roden wilde verkopen, doch daarvoor nog enigszins wilde doen opknappen. Van der Velde vroeg eiser enig schilderwerk voor zijn rekening te willen nemen, maar vertelde al meteen, dat hij hem niet in geld zou kunnen betalen. Hij voegde daaraan toe, dat hij wel het litigieuze tenthuisje bezat, en dat hij dat aan eiser als contra-prestatie voor diens bemoeiingen zou willen verstrekken. Na enkele dagen van beraad is eiser met één en ander akkoord gegaan; eiser heeft de schilderwerkzaamheden uitgevoerd en Van der Velde heeft hem het tenthuisje op de wijze als voormeld geleverd.
5. Van ontvreemding als door eiser is gesteld is derhalve wel degelijk sprake. Volkomen terecht zijn de revindicatoire beslagen tegen gedaagde en Van der Velde gelegd.
Eiser meent, dat op hem in deze geen bewijslast rust. Voor het geval op hem in deze wel enige bewijslast rust biedt hij nadrukkelijk al zijn stellingen te bewijzen aan door alle middelen rechtens en in het bijzonder door getuigen. Met name biedt in dat geval eiser het feit der ontvreemding te bewijzen aan. tot persistit

Conclusie van dupliek

Gedaagde doet eerbiedig het navolgende zeggen en concluderen voor dupliek: dat hij zijn stellingen volledig handhaaft en ontkent al hetgeen eiser in strijd daarmee heeft aangevoerd;

meer speciaal handhaaft gedaagde dat hij eigenaar is geworden van het bewuste tenthuisje doordat hij dit heeft gekocht van Van der Velde. De koopprijs werd voldaan door compensatie met hetgeen Van der Velde aan de echtgenote van gedaagde verschuldigd was terzake van vele uren hulp in de huishouding.

gedaagde is er niet mee op de hoogte wat zich precies tussen eiser en Van der Velde heeft afgespeeld. Van horen zeggen weet hij dat Van der Velde het tenthuisje slechts in bruikleen heeft gehad en daarvan nooit eigenaar is geworden.

De actie uit 2014 lid 2 B.W. komt slechts toe aan de eigenaar, niet aan de houder.

Eiser zal derhalve zijn eigendom dienen te bewijzen.

Al hetgeen eiser overigens nog bij conclusie van repliek heeft gesteld moet gedaagde bij gebrek aan wetenschap ontkennen.

Gedaagde biedt aan zijn stellingen te bewijzen door alle middelen rechtens, meer speciaal door getuigen.

Met conclusie: tot persistit